امید به زندگی روستانشینان ایران براساس داده های تصحیح شده زیج حیاتی سال ۱۳۸۷

مقدمه: امید به زندگی یکی از مهم­ترین اندازه­های خلاصه­ای(summary measures) است که به­منظور مقایسه میزان­های مرگ در یک کشور، بین کشورها و هم­چنین در زمان­های مختلف مورد استفاده قرار می­گیرد. این مطالعه با هدف برآورد امید زندگی و شاخص­های میرایی در جمعیت روستایی کشور با استفاده از زیج حیاتی طراحی شده است. بدین منظور با استفاده از جدیدترین روش­های محاسبه امید به زندگی که توسط سازمان بهداشت جهانی ارایه شده برای اولین بار در کشور به تصحیح داد­های زیج حیاتی پرداخته و امید به زندگی بدو تولد محاسبه شده است. مواد و روش­ها: لازمه محاسبه امید به زندگی با استفاده از جداول عمر دوره­ای میزان­های میرایی اختصاصی سنی است. برای برآورد صحیح میزان­های مرگ­ومیر لازم است که داده­ها از نظر کم شماری تصحیح گردند. به­منظور اصلاح کم شماری میزان مرگ­ومیر بزرگسالان از روش تعادل رشد براس(growth balance method) استفاده شده است که این روش برای گروه سنی زیر 5 سال مناسب نیست، به همین دلیل با استفاده از نتایج مطالعه سلامت و جمعیت (dhs) سال 1379 به تصحیح کم شماری میزان مرگ برای این گروه سنی پرداخته شده است. یافته­ها: در این مطالعه میزان مرگ تصحیح شده کودکان زیر 5 سال در پسران و دختران به ترتیب 4/29 و 1/21 در هزار تولد زنده بوده است. خطر مرگ تصحیح شده بزرگسالان 15 تا 59 ساله در مردان و زنان به­ترتیب 162/0 و 098/0 بوده است. امید به زندگی بدو تولد تصحیح شده در مردان 72/71 و در زنان 6/74 سال بوده است.از نظر درصد کامل بودن داده­های مرگ زیج حیاتی مقدار این شاخص برای مردان90% و برای زنان 7/78% بوده است. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر می­توان گفت که داده­های مرگ گزارش شده زیج حیاتی منبع مناسبی برای محاسبه امید به زندگی و سایر شاخص­های مرگ­ومیر می­باشد و می­توان از آن برای مقایسه میزان­های مرگ بین استان­های مختلف و طی سالیان گذشته استفاده نمود.